Schandaal vraagt om etiketteringsplicht

28-3-2013

BLOG: Geert Laugs - 28 maart 2013

Kent u Willy Selten? Waarschijnlijk niet, maar ik zal u helpen. Deze Nederlandse vleesverwerker kwam in grote problemen toen in zijn bedrijf paardenvlees werd aangetroffen, terwijl het etiket op zijn producten 100% rundvlees vermeldde. De heer Selten beweerde dat het om een 'eenmalige, menselijke' fout ging. Of dat waar is weet ik niet. Wat ik wél weet is dat inmiddels overal in Europa paardenvlees gevonden wordt in allerlei producten waar het niet in thuis hoort. Ook in producten die niet uit de fabriek van meneer Selten komen.

Kent u Peter Wisker? Waarschijnlijk niet, maar ook nu kan ik helpen. Deze Haarlemse paardenslager zei dat er met paardenvlees niets mis is. De dieren hebben een goed leven gehad als renpaard of als hobbydier, voordat ze bij hem voor de slacht worden aangeboden. Ik wil graag aannemen dat dit waar is, maar ik weet óók dat in Oost-Europa veel gerommeld wordt met paardenvlees. Kijk hier maar eens hoe werkpaarden in Roemenië worden afgedankt en geslacht.

Francois Hollande en Sharon Dijksma. Die kent u vast wél. De president van Frankrijk en onze staatssecretaris van Landbouw hebben met elkaar gemeen dat ze naar aanleiding van het paardenvleesschandaal direct pleitten voor een strenge etiketteringsplicht op producten waar vlees in zit. De consument heeft er immers recht op precies te weten wat hij koopt.

Natuurlijk ben ik het daar van harte mee eens. Maar ik vraag de politiek meteen stevig door te pakken en de vleesetikettering direct goed te regelen. Consumenten willen immers niet alleen weten wat ze kopen, maar ook waar het vandaan komt en hoe het gemaakt is. Als het om producten van dieren gaat betekent dit dat het etiket ook informatie moet geven over het welzijn van de dieren.

Daarvoor is het vermelden van alleen het land van herkomst, zoals sommige boeren bepleiten, niet toereikend. Zo keerde de voorzitter van de Nederlandse Pluimveeverwerkers zich onlangs tegen zo'n plicht, omdat dit de export van Nederlandse plofkippen zou kunnen schaden.

Ik stel daarom voor nog een stapje verder te gaan. Veel consumenten willen weten of een stukje vlees uit een vee-fabriek komt, of juist afkomstig is van dieren die een beter leven hadden. Het antwoord is helder en kan direct gegeven worden. We kunnen namelijk een voorbeeld nemen aan de voorschriften voor verpakking en codering van eieren én voor de etikettering van verpakt rundvlees. Wie in een Europese supermarkt eieren koopt, kan aan de code op het ei en aan de bewoordingen op de verpakking direct zien uit welk land een ei afkomstig is, en of het gelegd werd in een kooi, door een scharrelkip of door een kip die naar buiten kon. Ook voor de verpakking van vers rundvlees is er een heldere regel. Ze moet vermelden in welk land het dier geboren werd, waar het opgroeide en in welk land het geslacht werd. Zo kan de consument zelf snel zien of het dier slachtoffer was van veetransport over grote afstand. Beide regelingen, voor eieren en rundvlees, zijn geen utopie. Ze zijn al een tijd geldig in de EU en laten zien dat heldere informatie op etiketten goed mogelijk is.

Ons voedsel is te belangrijk om ermee te rommelen. Dat geldt ook voor het leven van de dieren die we gebruiken om het te produceren. Daarom pleit ik voor verplichte, duidelijke informatie op de verpakking van vleesproducten. Die moet vermelden wat de inhoud is, waar het vlees vandaan komt en vooral in heldere en voorgeschreven bewoordingen vermelden hoe het dier gehouden en geslacht werd.

Geert Laugs - Directeur Compassion in World Farming Nederland