Bron: Joop.nl op 8 november 2018

Walgelijk: dit jaar werden al bijna 200 hoogzwangere koeien geslacht. Hun kalfjes stierven een pijnlijke verstikkingsdood in de baarmoeder en werden daarna als afval weggegooid. Dat blijkt uit cijfers van de NVWA, die RTL Nieuws vandaag publiceerde. Hun lot is geen incident, het is een symptoom van een ziek systeem waarin een dierenleven bijna niets waard is.

De zwangerschap van een koe duurt, net als bij de mens, 9 maanden. Het vervoer van koeien die langer dan 8,5 maand drachtig zijn naar de slacht is in Nederland verboden. Toch deelde de NVWA in de eerste 10 maanden van dit jaar al bijna 200 waarschuwingen en boetes uit voor het aanbieden van hoogzwangere koeien voor de slacht.

Terwijl de koe in het slachthuis verdoofd wordt voordat haar keel wordt doorgesneden, is de dood van een ongeboren kalfje in de baarmoeder waarschijnlijk niet pijnloos. Vast staat dat een foetus van 8 tot 9 maanden pijn kan voelen, voordat het dier stikt als gevolg van zuurstofgebrek of door een slachtmes wordt geraakt.

Voortrekkersrol

Ik ben niet alleen geschokt, maar om verschillende redenen ook verbijsterd over deze zaak. Want hoe kan het dat Nederlandse veehouders hoogzwangere dieren aanbieden voor de slacht? Zij laten doorgaans geen kans onbenut te pronken met hun vakmanschap en voortrekkersrol in de wereld. Zouden zij werkelijk niet in staat zijn een hoogzwangere koe te herkennen, in een sector waar eigenlijk alles draait om het regelmatig zwanger maken van koeien? Het lijkt me hoogst onwaarschijnlijk.

En waarom accepteren Nederlandse slachthuizen hoogzwangere koeien, terwijl ze weten dat het aanbieden van deze dieren verboden is en dat ze niet zijn ingericht op het opvangen van de nog ongeboren kalfjes?

Verbijsterd ben ik bovendien over het ingrijpen van de NVWA en de overheid. Waarom deelt de NVWA niet meteen boetes uit? 176 boeren of transporteurs kregen een waarschuwing, in slechts 13 gevallen volgde een boete. Wie te hard rijdt, of een rood verkeerslicht negeert, krijgt doorgaans ook niet eerst een waarschuwing.

En wat doet landbouwminister Carola Schouten? Ze neemt geen maatregelen, maar gaat zoals zo vaak, praten met de boeren. Over bewustwording, over het beperken van de aanvoer en over het verbeteren van de administratie van drachtigheid. Toch zou de minister veel meer kunnen doen. Zij kan ervoor zorgen dat veehouders die hoogdrachtige dieren voor de slacht aanbieden, of slachthuizen die ze accepteren, direct beboet worden. En waarom pakt ze het voornemen van haar twee voorgangers, Dijksma en Van Dam, niet op? Die stelden voor het slachten van koeien die langer dan 6 maanden drachtig zijn te verbieden. Haar eigen partij, de ChristenUnie, stemde zelfs voor dat idee. Hopelijk zal de Tweede Kamer haar snel dwingen hier vaart mee te maken.

Massale vernietiging pril leven

Overigens staat de nonchalance en de traagheid van de politiek in deze zaak niet op zich. Vorige week kwamen meer schokkende cijfers naar buiten in de antwoorden op Kamervragen over de verstikkingsdood van 1200 varkens in een Brabantse stal nadat daar de ventilatie was uitgevallen. In 2017 stierven in de Nederlandse vee-industrie meer dan 5 miljoen biggen en nog eens honderdduizenden andere varkens vroegtijdig in hun stal. Over hun doodsoorzaak heeft het ministerie van Landbouw niet eens cijfers.

De nonchalance waarmee de massale, vroege vernietiging van pril leven in de vee-industrie geaccepteerd wordt, is verschrikkelijk en onacceptabel. Maar laten we niet vergeten dat zij een direct gevolg is van een systeem waarin alles draait om maximaal financieel gewin en waarin voor verreweg de meeste dieren geen dierwaardig bestaan is weggelegd, zelfs als zij het slachthuis wél bereiken. Dat zieke systeem moet zo snel mogelijk verdwijnen en worden vervangen door een veehouderij die dieren behandelt met het respect waar ze volgens de Europese wet recht op hebben.

Geert Laugs - Directeur Compassion in World Farming Nederland